Mijn eerste oceanen reis

de verbindingen zijn niet optimaal, dus kijk niet gek op als er stukken ontbreken. hier het volgende verhaal,
Zaterdag 27 mei ’17
Het regent en zover als ik kan zien blijft dat nog even zo, ’s middags droog met af en toe zon, in de loop van de avond regen.
Ontbeten samen met de kapitein, de rest was er nog niet. Hij vertelde dat hij geen vast schip heeft waar hij op vaart, nu maakt hij met dit schip 2 reizen, dus 4 maanden. Dan gaat hij met verlof en hoort dan wat het volgende schip is waarop hij gaat varen. Hij is begonnen op kleine schepen en in de loop der tijd steeds grotere.
Als hij met verlof is kan het gebeuren dat de telefoon gaat en dat er ergens met spoed een kapitein moet invallen, soms maar voor een week, waar ook ter wereld. Dan gaat hij daar naar toe, natuurlijk per vliegtuig. Zo heeft hij er al heel veel vlieguren op zitten.
Het aantal maanden dat het personeel op het schip moet werken verschilt per rang, de officieren gaan 4 maanden op en dan 3 maanden met verlof. Het” lagere” personeel moet 10 maanden achter elkaar op het schip werken voordat ze met verlof gaan.
Natuurlijk vroeg hij ook waarom ik met een containerboot ging en niet met een luxe cruiseboot. Ik heb hem uitgelegd dat ik het Panamakanaal wil zien en dat liever doe op dit soort boten dan met al die luxe waar ik geen gebruik van maak. Voor hem is dat kanaal niets bijzonders meer, logisch.
Ze hebben me verteld dat er om 10.30 uur een alarmoefening zal worden gehouden. Op dat moment gaat er een luide toeter van 7 korte signalen en 1 lang, het generale alarm. Je moet dan met je reddingsvest om en je “live jacket” in de hand naar de reddingsboot aan stuurboordzijde gaan. Het alarm gaat af, gedaan wat verteld is, op naar de reddingboot. Alleen de buitendeur zat op slot. Wat nu. Gauw terug gelopen, de trap naar beneden en daar de gang door naar buiten. Nu nog weer een trap naar boven. Daar aangekomen staat er een officier die een lijst met mensen daarop heeft, die zich moeten melden. Er ontbreekt er één, Jurgen. Hij is van het kastje naar de muur gestuurd toen hij voor de dichte deur stond. Even later was iedereen er, met helm op, behalve Jurgen en ik. Dat was dus een minpuntje, maar wij hadden geen idee waar we de helm moesten halen. Terwijl we daar staan gaat er weer een alarmsignaal, nu 12 keer kort, het brandalarm. De officier meldt zich met de walkie talkie en stormt naar de achterzijde van het schip. Jurgen wil achter ze aan lopen, maar zonder helm mag je niet onder de containers doorlopen, dus we blijven staan wachten. Na verloop van tijd komen de manschappen terug, brand meester.
De officier haalt voor ons 2 helmen op en we gaan naar de reddingsboot. Hier wederom de uitleg die ik al eerder heb gehad, maar nu met kruipen in de boot met helm op. Dat maakt het er niet makkelijker op en waar ik voorheen zonder helm rechtop door de boot kon lopen, kan dat nu niet meer.
Vervolgens naar de panic-room, ook hier dezelfde uitleg, alleen met de toevoeging dat, wanneer we in de buurt van Colombia komen, er extra mensen wacht gaan lopen.
En dan verder door de sluipgangen van het schip, ieder stuk met een kleine opening en een afgrendelbare deur. Omdat we mee doen met de alarm-oefening is het toegestaan om hier te komen. We lopen tot helemaal in de punt van de boot, waar onderdeks vele soorten touwen liggen, van dun naar dik. Er ligt een heel dik touw op een pallet, waarop Jurgen zegt, als ze die op mijn boot leggen dan zinkt de boot. Bovendeks zien we de machines die het anker moeten laten vallen en ophalen. Van de kettingschalmen is één poot net zo dik (of dun) als mijn arm. Het grote anker kan ik nu niet fotograferen, dat doe ik wel als ik op de wal kan staan.
Dan gaan we verder over het gangpad onder de containers door, tot in een kamer van de toren. Hier krijgen we nog uitleg en demonstratie over het aantrekken van je “live jacket”, met daarover je reddingvest. Dit zou je in 4 minuten moeten doen, maar dan had ik toch wat jaren jonger moeten zijn. Vervolgens nog een uitleg en demonstratie van een bijzondere ‘’zaklantaarn”. Deze heeft een radar reflector, kan signalen uitzenden en radarsignalen opvangen. Daarnaast nog een drijvende “tol” met antenne. Deze stuurt signalen via de satelliet, zodat ze exact weten waar hij zich bevindt. En dan maar afwachten wanneer je gered wordt.
De officier die de leiding heeft over deze alarm oefening en die dit allemaal uitlegt, staat te praten voor een groep manschappen die dit al veel vaker hebben gehoord en dus weinig interesse toonden, Jurgen kan het engels niet volgen, alleen duits, dus bleef er een over die de volle aandacht van hem krijgt, ik. En ik vind het wel interessant.
’s Avonds een barbecue gehad, met een grote houtskool gril buiten en veel vis en vlees om er op te doen. Tevens hadden ze een klein varken aan de spies gegrild, zag er goed uit en smaakte goed. En er was nu ook bier, Becks blue bier (duits), natuurlijk alcohol vrij. Smaakte toch wel lekker.
De boot is gaan schommelen en daar kan je heerlijk op slapen!

groetjes, chris