Mijn eerste oceanen reis
Door: chris
01 Juli 2017 | Nederland, Wapse
Gisteravond tegen 12 uur aangekomen in Callao Peru. In de nacht weinig gehoord van laden of lossen. Een nieuwe waarbenjij.nu verstuurd en de mail gelezen. Het werkt weer goed.
Met Jürgen aan de wal gegaan en de citadel bezocht, Fortaleza del real Felipe. Extranjero. In Callao Peru, www.realfelipe.com
Toegangsprijs 15.00 soles, voor ons 5 dollar p.p. Na even gewacht te hebben komt er een jongeman, die ons het gebouw zal laten zien en uitleg geeft in keurig engels. De geschiedenis van Peru wordt natuurlijk uit de doeken gedaan, de inval van de Spanjaarden met pistolen en geweren, die hier nog onbekend waren, de ruim 300 jaar overheersing door de Spanjaarden, het leegroven door de Spanjaarden. Er is zelfs een Spaanse koning benoemd voor Peru, hij is het 40 jaar geweest, maar heeft het land nooit gezien (altijd in Spanje gebleven). In 1820 werden ze een onafhankelijke republiek, maar in de tijd erna zijn er nog vele oorlogen geweest met de buurlanden. Al noemen ze sommige oorlogen nu alleen “conflict” en geen oorlog. In de hele citadel met de benodigde verdediging muren staan 250 kanonnen. Er is nog steeds een militair kamp binnen de muren van de citadel, waar ’s nachts alleen de mannen overnachten. Peru heeft een dienstplicht voor zowel mannen als vrouwen, ze zitten ook samen in hetzelfde leger, voor de tijd van 2 jaar.
En natuurlijk zijn er de verschrikkelijke verhalen over de kerkers in de citadel, maar dat verschilt niet met de europese verhalen van de kerkers. En tenslotte hebben ze het van de europese landen geleerd, want er is een tijd geweest dat ze leger aanvoerders uit Engeland, Frankrijk, Duitsland, Spanje, Portugal en zelfs uit Nederland in dienst hadden.
Er lopen veel klassen met schoolkinderen door de citadel, de kinderen allemaal in hetzelfde “uniform” gekleed. Rond deze tijd wordt er feest gevierd in Peru over een overwinning in het verleden. En daarom worden alle schoolkinderen “getrakteerd” op een dagje uit naar de citadel.
Als we de citadel uitlopen zegt Jürgen dat hij graag nog even langs een apotheek wil, want een bepaald medicijn wat hij dagelijks gebruikt is bijna op. Hij heeft er thuis nog genoeg van liggen, maar heeft zich verteld met het aantal wat hij mee zou moeten nemen. Ja, waar vind je zo gauw een apotheek? Vragen natuurlijk, maar dat valt niet mee als je in een land met een voor ons onbegrijpelijke taal bent en zij geen engels spreken. Hij vraagt het aan een man, wijst op het stripje medicijnen. De man begrijpt het niet en wijst op een politieauto die vlak bij ons stil staat. Daar zitten een man en een vrouw in, de vrouw stapt uit en probeert te begrijpen wat het probleem is. Jürgen laat het stripje met de medicijnen zien en dan gaat die agente bellen en googelen. Ze laat wat zien op haar telefoon, maar Jürgen begrijpt de taal niet waarin dat staat. Wordt er iemand gebeld en die gaat het vertalen in het duits! Dan komt het moment dat ze vragen om in de auto te stappen, ze gaan ons naar de apotheek brengen! Daar gaan we dan in een politieauto door Callao in Peru. Bij een apotheek stoppen we en de beide agenten gaan mee naar binnen. Hier geeft Jürgen het strookje met de overige tabletten weer af, de agenten leggen uit wat de bedoeling is. Dan wordt het strookje achter de balie bestudeerd door diverse vrouwen, er worden vragen gesteld. De agente telefoneert weer met de vertaler, die vragen stelt en antwoorden geeft. Plotseling vraagt één van de vrouwen of Jürgen zijn mouw op wil stropen, want de bloeddruk moet worden gemeten. Er staat een dergelijk apparaat op de toonbank onder plexiglas, zodat hij niet meegenomen kan worden en dat de mensen zelf kunnen zien wat de bloeddrukken zijn. Gelukkig is de bloeddruk goed en dan wordt er gevraagd hoeveel tabletten hij wil hebben, nou 30 stuks. Via de agenten, die er nog steeds bij zijn, wordt het één en ander duidelijk gemaakt. En dan komt natuurlijk de hamvraag, hoe wilt u dat betalen. Met de creditcard natuurlijk. Met zijn allen naar de kassa, er is maar één kassa, die met glas is afgeschermd van de zaak, waar betaald moet worden. Ook daar hapert het een beetje, een kopie van het paspoort moet erbij komen, want de pinapparaten kunnen niet naar buiten worden geschoven om een pincode in te geven. Er moet een handtekening worden gezet. Tot slot worden we weer uitgenodigd in de politieauto en teruggebracht naar het punt waar we ingestapt zijn.
We lopen terug naar de haven en komen zonder problemen aan boord.
Het laden en lossen is nog lang niet klaar, dus we gaan ’s middags weer aan land, nu om de plaats door te lopen en te zien wat er zoal te doen is. Er zijn allemaal kleine winkels en overdekte markten. Op de markten veel kleding, snuisterijen (allemaal dingen die bij ons vroeger ook gekocht werden, maar nu op zolder liggen of allang weggegooid), groenten, fruit, kippen, vis, snoep, frisdranken (geen bier of wijn). In de winkeltjes veel kappers, telefoonzaken, fotocopiezaken, de één na de ander. Niet één grote supermarkt, maar wel een Bata.
Ook hier weer veel kleine eetgelegenheden met kleine houten tafels en stoelen. Die inrichting doet mij denken aan een koffiehuis op de Albert Cuyp meer dan 50 jaar geleden, dezelfde kale inboedel en nog druk ook. Op een binnenmarkt zie ik op de balie een plastic verpakking met 2 flessen staan, met een druiven etiket erop, maar geen percentage alcohol. Dit is wat ik wil hebben, want als het er niet op staat, zit het er ook niet in, ha ha. Dit is duidelijk op een kleine druivenkwekerij gemaakt, wat dan op de markt verkocht wordt. Natuurlijk gekocht en meegenomen.
Op de terugweg geen problemen gehad om de flessen door de security of de bewaking op het schip te loodsen.
’s Avonds rond half elf varen we weer weg.
Groetjes, Chris.
-
01 Juli 2017 - 16:29
Melanie:
Kijk, dit zijn leuke belevenissen! Zo maak je nog eens wat mee en je ziet wat van het land en de cultuur.
Het is misschien wat oude meuk her en der, maar de mensen zijn er nog echt aardig en behulpzaam!
En lekker wijntje mee, toch? Of bleek het later druivensap te zijn (hi,hi)?
-
01 Juli 2017 - 22:39
Je Zus:
Ik ben trots op je....
wat heb je veel, leuk, spannend geschreven en wat een avontuur.
en dan worden jullie ook nog door de politie begeleid.
En en en was het wijn ????
Ik heb gehoord dat de Peruanen gekleurde en felle kleding dragen,
maar dat kan/ga ik uireraard allemaal op jouw film zien.
veel plezier,
en liefs
-
02 Juli 2017 - 13:43
Ineke:
Hey Chris.
Wat heb jij een Talent om zeer nauwkeurig en gedetailleerd te schrijven. Je zou bijna denken dat je óóit ambtenaar bent geweest hihihi.
Iedere dag een nieuw avontuur. Dat zal wel saai worden om weer in Wapse te zijn.....hoewel!!!
Geniet er nog fijn van, want straks moet je weer van alles met de Wapserkolonie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley