Mijn eerste oceanen reis

Woensdag 28 juni 2017.
Er is een nieuwe passagier bijgekomen, een Duitser, Hans. Hij woont dicht bij het Bodenmeer (met het mooie eilandje Mainau). Hij is al een half jaar in Zuid-Amerika en heeft daar veel landen, in zijn eentje, bezocht. En tot slot wil hij graag het Panamakanaal zien. Ook deze man is al een tijdje gepensioneerd en wilde graag nog een dergelijke reis maken.
De hele dag op zee gevaren en eindelijk heb ik dolfijnen gezien en op de film gekregen.
Donderdag 29 juni 2017.
Het hoofd van de machinekamer heeft ons beloofd, nu we er alle drie zijn, dat we in de tijd van de Dominicaanse Republiek naar Rotterdam (10 dagen) de machines mogen bewonderen. Als alles goed gaat is dat een rustige tijd in de machinekamer. We houden hem eraan.
We zijn vandaag om 14.25 uur (21.25 uur in nl.) de evenaar weer over gegaan. We zijn nu weer op het noordelijk halfrond waar het zomer is. Dus hebben ze vanmiddag het zwembad weer vol zeewater gepompt, temperatuur 21 graden.
Vrijdag 30 juni 2017.
Om 9.15 uur in Buenaventura Colombia aangekomen. Het heeft de afgelopen nacht flink geregend, dus alles is weer lekker schoon. Nu is het droog en de zon schijnt. De temperatuur loopt al op.
Als een schip in een haven aanmeert dan mag je niet gelijk de wal op. Eerst moeten er nog controles door de douane e.d. uitgevoerd worden. Om 10.30 mogen we de wal op. Ik weet dat je in alle havens eerst met een bus moet, maar zie nergens een opstapplaats. Gelukkig zijn er mensen die ons steeds weer verder verwijzen en vinden we de bushalte. Daarna weer het voetpad naar de uitgang en met het plaatje door de tourniquet. We laten ons weer in het grote boek schrijven en lopen de plaats in. Na enkele winkelstraatjes komen we bij grote bankgebouwen en hotels. Weer verder wordt het rustiger en zijn ze een echte boulevard aan het maken, met allemaal houten met glas kiosken en kinderspeelplaatsen. Aan het einde van de boulevard, op een nog braakliggend gedeelte, loopt een nieuwe grote pijp (150 cm diameter) langs de pier naar zee. In deze omgeving kan er in korte tijd veel regen vallen en dat moet je zo snel mogelijk afvoeren naar zee. Ik denk dat ze hier het rioolwater ook mee afvoeren, zoals wij dat in Europa “lang” geleden ook deden.
We zien een overdekt terras en vragen of ze bier voor ons hebben. Geen probleem, ik kan uitzoeken. Alleen niet betalen met dollars of kaarten. Het wordt snel opgelost, een jongedame neemt ons mee naar een heel dichtbij gelegen klein wisselkantoortje en wij kunnen betalen met Peso’s. Het is inmiddels warm en het koude bier heeft de juiste smaak en temperatuur. Ook hier wordt er rechtstreeks uit het flesje gedronken. Het is er heerlijk rustig en we nemen er nog één, we genieten ervan.
Daarna lopen we terug naar de boot, in de volle zon, het water druipt aan alle kanten van ons af. Ook nu weten we nog van de vorige keer hoe we weer binnen de “poorten” van de haven moeten komen, gaan dan met de bus, die ons nu de hele haven laat zien en klimmen de 71 treden van de trap naar boven. Ik ben toch blij met de goede airco op het schip en ga gauw onder de douche. Wat kan het toch in een paar dagen veranderen, van verwarming naar airco.
Zaterdag 1 juli 2017.
Ik hoor van de nieuwe passagier Hans, dat er gisteren controle op de boot is geweest door mannen met honden. Ze zijn bij hem in de hut geweest en hebben alles besnuffeld. De hoofdmachinist vertelt dat ze zelfs met de honden de machinekamer in gaan om ook daar te controleren. Jürgen en ik hebben ze nog nooit gezien.
Om 10 uur komt de loods aan boord en in verband met de intredende eb, moeten we snel vertrekken. Langzaam varen we tussen de tonnen door naar buiten en rond 12 uur gaat de loods weer van boord. Een aardige man, die ik nu voor de vierde keer ontmoet als loods. Iedere keer vertelt hij mij verhalen over de geschiedenis van zijn land. Hij laat nu een foto zien van een enorme krokodil, ongeveer 5 meter lang. Die is gevangen in de haven (zout water), waar normaal nooit krokodillen komen. Deze is waarschijnlijk afkomstig en ontsnapt van een boerderij waar ze krokodillen kweken. Liefst zo groot, dik en lang mogelijk, want dan kan je van de huid van die “mooie” damestassen en schoenen maken.
Hij vertelt verder dat de havenplaats Buenaventura een heel belangrijke aanvoerhaven voor een groot deel van Columbia is. Er zijn ongeveer 1000 man financieel afhankelijk van het havengebied, die wonen in flatgebouwen en huizen rond de haven. Daarbuiten zijn aan de randen allemaal “huisjes” van golfplaten. Die mensen proberen ook aan werk te komen om wat geld te verdienen, maar dat is er niet. En de uitkeringen zijn minimaal.
Daarom is er in de haven tot 3 dagen voor wij de eerste keer in de haven aankwamen, een staking geweest van 2 weken. Er werd geen schuit meer geladen of gelost. Het zal je maar gebeuren dat je daardoor stil komt te liggen. Als het schip bij een haven komt waar gestaakt wordt, gaat hij de haven niet binnen. Na overleg met de reder en de havenautoriteiten wordt beslist of het schip buiten blijft wachten of door gaat naar de volgende haven. En de reder beslist dan of daar de containers worden gelost die anders al van het schip af waren geweest. Want anders raakt de logistiek in de war.
Groetjes, Chris.