Mijn eerste oceanen reis
Door: chris
20 Juni 2017 | Nederland, Wapse
Vrijdag 16 juni 2017.
We zijn zachtjes gevaren naar Callao in Peru, ik denk dat we weer moeten wachten tot er plaats is aan de kade.
Afgelopen nacht heeft de griekse officier mij uit bed gebeld, want ze waren bezig met de papieren in orde te maken voor de bemanning en de passagiers om aan land te mogen gaan. Er had mij nog niemand om het paspoort gevraagd, dus had ik dat gewoon bij me. Dus het paspoort naar hem gebracht, daar zaten de kapitein en een aantal andere mensen alle papieren in te vullen. Jurgen is ook gebeld, maar hij had wel zijn paspoort afgegeven.
Rond 12 uur zijn we in de haven, we kunnen gelijk aan de kade liggen om gelost en geladen te worden.
Even na 14 uur gaan we van boord, lopen de hele lange looptrap af naar de kade. Deze looptrap is een vast onderdeel van het schip, hij wordt steeds opgehaald en dan gekanteld, zodat er niets buiten het schip steekt. Op de kade lopen we heel voorzichtig tussen de kranen en de vrachtauto’s door naar de overkant en blijven wachten op het busje. Stopt er een stationcar bij ons en die gebaart instappen. Dus wij stappen in en onderweg vraagt hij ons om de namen etc. op papier te zetten. Dat doen we en stappen uit bij de security. In tegenstelling tot de vorige haven staan hier wel mensen bij de scan poortjes, we worden gecontroleerd en ze lopen met ons mee naar het draaihek. Daarvoor hebben zij een pasje en ze loodsen ons er doorheen. Dan komen we bij twee grote hekken, de dame die erbij staat doet er één voor ons open en we staan buiten.
Net als bij de vorige haven grenst hier de stad tegen de haven aan, maar hier gaat het allemaal op een normale beschaafde manier. De auto’s toeteren niet constant, er rijden geen drommen brommers of scooters. Er zijn grasvelden waar de jeugd op speelt, etc. Een hele andere beleving dan in Colombo.
We willen wel wat meer van dit vestingstadje zien, met de verdedigingsmuren met daarop kanonnen, een soort citadel, enz.. We lopen door de straten naar de haven voor plezierboten en jachten. Onderweg zien we een onderzeeboot, fraaie beelden met kanonnen de geschiedenis uitbeelden, een heel groot gebouw met een museum daarin. We komen allemaal kleine eethuisjes tegen, vragen daar of we wat kunnen drinken, soms begrijpen ze ons, soms niet. We komen er achter dat ze hier niet gewend zijn dat je zonder te eten wat komt drinken en dat drinken bestaat alleen uit frisdrank of een biertje. We worden verwezen naar een winkeltje, daar kunnen we wijn kopen en met dollars betalen. Zij ontkurken de fles voor ons en geven er 2 bekertjes bij. We gaan met uitzicht op de jachthaven in de zon zitten en genieten van de rode wijn. Eindelijk.
Daarna gaan we weer terug, we komen bij hetzelfde hek waar we uit zijn gekomen en lopen naar binnen. We worden tegengehouden en gevraagd waar we in een boek staan ingeschreven. Dat staan we niet, leggen uit dat we passagiers zijn, laten de papieren van het schip zien en hoe wij naar buiten zijn gegaan. Dit is niet voldoende, de cheffin wordt erbij geroepen. Een stevige vrouw in uniform komt op ons af en het hele verhaal weer vertelt. Zij schudt met haar hoofd en gaat bellen. Als ze terug is moeten we wachten. Na vijf minuten komt er een man met een indrukwekkend uniform, het hele circus opnieuw vertelt. Hij gaat ook weer bellen, soms met twee toestellen tegelijk aan zijn hoofd. We moeten weer wachten. Na verloop van tijd komt er een jonge man, netjes gekleed in een normaal pak. Hij spreekt goed engels, het verhaal weer vertelt, hij begrijpt het en gaat ook weer bellen. Na een aantal telefoontjes komt de man in uniform weer terug. Ze overleggen samen en we mogen toch niet verder. Als we daar inmiddels een half uur staan komt er een man met een boek aanlopen, hij laat het beide mannen zien, die knikken en daarna mogen de twee vrouwen het ook nog even zien. Het is goed, want in dat boek staan onze namen e.d. wat wij aan het begin van de middag in die stationcar hadden ingevuld. Wij krijgen van iedereen een hand, dan worden we keurig begeleid in een stationwagen naar het schip gebracht en die man blijft kijken totdat wij in het schip verdwenen zijn. STRANGERS IN THE NIGHT (van Frank Sinatra).
Zaterdag 17 juni 2017.
Ze zijn nog steeds bezig met voornamelijk lossen, ook van onderin het schip (daarvoor moeten eerst de dekplaten er af). Er verschijnen op het dek steeds meer lege vakken. Rond 16 uur komen de loodsen aan boord, maar de werkzaamheden zijn nog niet klaar. Om 16.45 uur gaat het toch echt gebeuren, de sleepboten trekken het schip van de kade, er ligt nog een schip pal achter dit schip, dan achteruit en 180 graden draaien in de haven en het schip vaart heel langzaam de haven weer uit. Tussen de tonnen door naar de open zee, de loodsen gaan dit keer snel van boord.
En dan merken we op open zee dat we veel minder containers op het schip hebben. De boot gaat slingeren, alles rolt van mijn bureau af. Buiten over het dek rolt alles wat los ligt heen en weer. De lift gaat niet meer. Zo gaat het de hele nacht door.
Zondag 18 juni 2017.
Op het prikbord staat dat het Vaderdag is. Dat is kennelijk over de hele wereld op dezelfde dag. We merken er verder weinig van.
Ze hebben de tijd weer veranderd, nu één uur korter ( -6) en dat heb ik niet gehoord. Omdat ik niet bij het ontbijt ben verschenen, komt Jurgen bij mij op de deur kloppen om te vragen of ik ziek ben. Gelukkig niet, mijn horloge weer bijgesteld en gaan ontbijten.
De lift werkte weer, dus met mijn was naar boven, de ruimte waar de wasmachines voor de officieren staan. Daar staan 2 wasmachines, 1 droger, 1 strijkplank met strijkbout en er is een droogkast. Er staat een grote box met waspoeder en 2 flessen met wasverzachter, dat spul mag je onbeperkt gebruiken. Voor de bemanning is er ook een dergelijke ruimte en dan zijn er nog 2 andere kamers met hele grote wasmachines en drogers om de handdoeken, het beddengoed, de vieze overalls etc. te wassen en te drogen.
Helaas tegen de tijd dat mijn was klaar is en overgeheveld naar de droger, is de lift weer buiten werking en moet ik steeds 4 verdiepingen klimmen. Dat is dan mijn gymnastiek oefening voor vandaag. Het is maar goed dat op het schip alles vast staat, de machines komen niet van hun plaats en blijven gewoon werken.
Groetjes, Chris.
We zijn zachtjes gevaren naar Callao in Peru, ik denk dat we weer moeten wachten tot er plaats is aan de kade.
Afgelopen nacht heeft de griekse officier mij uit bed gebeld, want ze waren bezig met de papieren in orde te maken voor de bemanning en de passagiers om aan land te mogen gaan. Er had mij nog niemand om het paspoort gevraagd, dus had ik dat gewoon bij me. Dus het paspoort naar hem gebracht, daar zaten de kapitein en een aantal andere mensen alle papieren in te vullen. Jurgen is ook gebeld, maar hij had wel zijn paspoort afgegeven.
Rond 12 uur zijn we in de haven, we kunnen gelijk aan de kade liggen om gelost en geladen te worden.
Even na 14 uur gaan we van boord, lopen de hele lange looptrap af naar de kade. Deze looptrap is een vast onderdeel van het schip, hij wordt steeds opgehaald en dan gekanteld, zodat er niets buiten het schip steekt. Op de kade lopen we heel voorzichtig tussen de kranen en de vrachtauto’s door naar de overkant en blijven wachten op het busje. Stopt er een stationcar bij ons en die gebaart instappen. Dus wij stappen in en onderweg vraagt hij ons om de namen etc. op papier te zetten. Dat doen we en stappen uit bij de security. In tegenstelling tot de vorige haven staan hier wel mensen bij de scan poortjes, we worden gecontroleerd en ze lopen met ons mee naar het draaihek. Daarvoor hebben zij een pasje en ze loodsen ons er doorheen. Dan komen we bij twee grote hekken, de dame die erbij staat doet er één voor ons open en we staan buiten.
Net als bij de vorige haven grenst hier de stad tegen de haven aan, maar hier gaat het allemaal op een normale beschaafde manier. De auto’s toeteren niet constant, er rijden geen drommen brommers of scooters. Er zijn grasvelden waar de jeugd op speelt, etc. Een hele andere beleving dan in Colombo.
We willen wel wat meer van dit vestingstadje zien, met de verdedigingsmuren met daarop kanonnen, een soort citadel, enz.. We lopen door de straten naar de haven voor plezierboten en jachten. Onderweg zien we een onderzeeboot, fraaie beelden met kanonnen de geschiedenis uitbeelden, een heel groot gebouw met een museum daarin. We komen allemaal kleine eethuisjes tegen, vragen daar of we wat kunnen drinken, soms begrijpen ze ons, soms niet. We komen er achter dat ze hier niet gewend zijn dat je zonder te eten wat komt drinken en dat drinken bestaat alleen uit frisdrank of een biertje. We worden verwezen naar een winkeltje, daar kunnen we wijn kopen en met dollars betalen. Zij ontkurken de fles voor ons en geven er 2 bekertjes bij. We gaan met uitzicht op de jachthaven in de zon zitten en genieten van de rode wijn. Eindelijk.
Daarna gaan we weer terug, we komen bij hetzelfde hek waar we uit zijn gekomen en lopen naar binnen. We worden tegengehouden en gevraagd waar we in een boek staan ingeschreven. Dat staan we niet, leggen uit dat we passagiers zijn, laten de papieren van het schip zien en hoe wij naar buiten zijn gegaan. Dit is niet voldoende, de cheffin wordt erbij geroepen. Een stevige vrouw in uniform komt op ons af en het hele verhaal weer vertelt. Zij schudt met haar hoofd en gaat bellen. Als ze terug is moeten we wachten. Na vijf minuten komt er een man met een indrukwekkend uniform, het hele circus opnieuw vertelt. Hij gaat ook weer bellen, soms met twee toestellen tegelijk aan zijn hoofd. We moeten weer wachten. Na verloop van tijd komt er een jonge man, netjes gekleed in een normaal pak. Hij spreekt goed engels, het verhaal weer vertelt, hij begrijpt het en gaat ook weer bellen. Na een aantal telefoontjes komt de man in uniform weer terug. Ze overleggen samen en we mogen toch niet verder. Als we daar inmiddels een half uur staan komt er een man met een boek aanlopen, hij laat het beide mannen zien, die knikken en daarna mogen de twee vrouwen het ook nog even zien. Het is goed, want in dat boek staan onze namen e.d. wat wij aan het begin van de middag in die stationcar hadden ingevuld. Wij krijgen van iedereen een hand, dan worden we keurig begeleid in een stationwagen naar het schip gebracht en die man blijft kijken totdat wij in het schip verdwenen zijn. STRANGERS IN THE NIGHT (van Frank Sinatra).
Zaterdag 17 juni 2017.
Ze zijn nog steeds bezig met voornamelijk lossen, ook van onderin het schip (daarvoor moeten eerst de dekplaten er af). Er verschijnen op het dek steeds meer lege vakken. Rond 16 uur komen de loodsen aan boord, maar de werkzaamheden zijn nog niet klaar. Om 16.45 uur gaat het toch echt gebeuren, de sleepboten trekken het schip van de kade, er ligt nog een schip pal achter dit schip, dan achteruit en 180 graden draaien in de haven en het schip vaart heel langzaam de haven weer uit. Tussen de tonnen door naar de open zee, de loodsen gaan dit keer snel van boord.
En dan merken we op open zee dat we veel minder containers op het schip hebben. De boot gaat slingeren, alles rolt van mijn bureau af. Buiten over het dek rolt alles wat los ligt heen en weer. De lift gaat niet meer. Zo gaat het de hele nacht door.
Zondag 18 juni 2017.
Op het prikbord staat dat het Vaderdag is. Dat is kennelijk over de hele wereld op dezelfde dag. We merken er verder weinig van.
Ze hebben de tijd weer veranderd, nu één uur korter ( -6) en dat heb ik niet gehoord. Omdat ik niet bij het ontbijt ben verschenen, komt Jurgen bij mij op de deur kloppen om te vragen of ik ziek ben. Gelukkig niet, mijn horloge weer bijgesteld en gaan ontbijten.
De lift werkte weer, dus met mijn was naar boven, de ruimte waar de wasmachines voor de officieren staan. Daar staan 2 wasmachines, 1 droger, 1 strijkplank met strijkbout en er is een droogkast. Er staat een grote box met waspoeder en 2 flessen met wasverzachter, dat spul mag je onbeperkt gebruiken. Voor de bemanning is er ook een dergelijke ruimte en dan zijn er nog 2 andere kamers met hele grote wasmachines en drogers om de handdoeken, het beddengoed, de vieze overalls etc. te wassen en te drogen.
Helaas tegen de tijd dat mijn was klaar is en overgeheveld naar de droger, is de lift weer buiten werking en moet ik steeds 4 verdiepingen klimmen. Dat is dan mijn gymnastiek oefening voor vandaag. Het is maar goed dat op het schip alles vast staat, de machines komen niet van hun plaats en blijven gewoon werken.
Groetjes, Chris.
-
20 Juni 2017 - 21:57
Eef:
Nou Chris, eindelijk dan even een reactie van je nicht. Steeds van plan en dan komt het er weer niet van. Lees met heel veel plezier je verslagen. Wat een indrukken zul je op doen. Ongelofelijk.
Een aantal daarvan zijn voor mij heel herkenbaar. De sloepen rol, ( lijkt voor jou natuurlijk al weer lang
geleden .) De eerste dagen op de oceaan, staan mij ook nog vers in het geheugen. De prachtig witte golven,het geraas van het water en een schitterende zon. Ik heb daar ook enorm van genoten. Het feest bij het passeren van de Evenaar. Grote pret.
Ik maakte destijds een cruise naar Zuid- Afrika. Zo leuk om jou belevenissen dan te lezen. Wij en onze schippers familie. Volgens mij zit het ook een beetje in mijn bloed. Hou ook zo van zon- zee- en water.
In tegenstelling tot jou, ga ik liever wel wat luxe. En dat valt overigens wel mee hoor, dat luxe.
Ik vond het altijd verbazingwekkend dat je met zo veel mensen op zo'n groot schip ( wanneer je dat wenste ) privé kon zijn. Ik zat vaak in mijn eentje op het achterschip. Geweldig.
Ik wens je nog heel veel plezier Chris. Hou ons op de hoogte. In gedachten varen we mee. Je schrijft heel leuk en beleven we het mee.
Hartelijke groet Eef -
20 Juni 2017 - 23:17
Leonieke:
Yessss, eindelijk wijn ;-)
Die zal hoe dan ook prima gesmaakt hebben.
Wat een avonturen weer. Enorm leuk om te lezen, vooral ook omdat t goed afloopt.... ik zag je al in de haven staan terwijl de boot wegvoer.
Steeds weer een genot om je belevenissen te lezen. -
20 Juni 2017 - 23:25
Je Zus:
Hoi schippersbroertje,
Het blijft voor mij zo fijn om te lezen hoe jij geniet van de zeereis.
en zoals je het beschrijft hoe jullie werden tegengehouden bij het instappen van het schip.
Zoveel ambtenaren op de been om jullie toe te laten. Was zeker wel spannend! !!!!
Hier is het al een aantal dagen heel warm weer en voor vanavond heb ik zelfs het bridgen afgezegd.
Manuela was vandaag voor controle in Leiden en de artsen zijn tot nu toe tevreden.
Verder moet ze het rustig aandoen, maar dat gaat vanzelf omdat ze heel snel moe is.
Dag lieverd,
Dikke knuf van ONS
-
21 Juni 2017 - 02:15
Leoniekeop :
Zaterdag is op Discovery world extreme engenering over het panama kanaal om 14:15!!!! -
21 Juni 2017 - 06:45
Ineke:
Goedemorgen Chris, want het is hier 6.42.
Iedere keer als ik jouw verhalen lees, bedenk ik me ook hoeveel verschillende landen je aan doet.
Wat een avontuur!
En dan al die tijdsverschillen...dan doet een uurtje zomer of wintertijd jou straks niets meer.
En ik had jullie graag willen zien met die fles wijn en bekertjes.
Dat zal er heel bijzonder hebben uitgezien -
22 Juni 2017 - 18:55
Ingrid:
Ahoy zeevaarder, wat is het weer genieten van je prachtige verhalen. Iedere dag kijk ik op de app waar je bent. En zag net dat je in een haven ligt. Dus misschien komt er weer een nieuw verslag aan. Was de wijn lekker? Je was bijna afgekickt denk ik? Moest je weer wennen? Wat zal het prachtig geweest zijn in dat mooie stadje. Genieten denk ik. Zijn jullie alweer vol met containers? Chris geniet nog heerlijk van je prachtige avonturen en ik wacht je verslag weer vol spanning af. Groetjes van Ingrid. -
25 Juni 2017 - 11:58
Thea:
Zeeman,chris er is in jouw een echte zee man verloren gegaan,commedant van de Marine. Maar je maakt nu als nog de reis van je leven.Wij genieten van je schrijf talent Wij wensen je nog bijzondere zeemans dagen! Gr. Thea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
