Mijn eerste oceanen reis
Door: chris
26 Mei 2017 | Nederland, Wapse
Dinsdag 23 mei ’17,
Vroeg opgestaan en om 5.40 uur weggereden. Om 6.45 uur bij Melanie, Jeroen, Laura en Jasper.
Iedereen gedag gezegd en met Jasper vertrokken naar Antwerpen. Onderweg een paar kleine files gehad en snel de immigration politie gevonden. Daar werd het paspoort ingelezen door de computer en een papier gemaakt dat ik passagier op de Cap San Sounio ben.
Daarna op zoek naar het schip, wat aan het andere einde van de haven lag. Dat was zeker zoeken. Dan pas zie je hoe groot de haven is, met allerlei randdorpjes. Na lang zoeken en vragen zijn we om 11uur bij het schip gekomen. Daar mochten we niet verder rijden, er kwam een busje om mij met de bagage op te halen en af te zetten bij de loopplank van de boot. Jasper moest bij de auto blijven en weer naar huis rijden. Het was fijn dat hij me weggebracht heeft.
Gelukkig hoefde ik niet zelf de bagage omhoog te slepen en in de hut te brengen. Wel mocht ik een handtekening zetten onder mijn naam op de passagierslijst en aan de kapitein voorgesteld. Na deze korte kennis making naar mijn hut. Die zag er goed uit, groot genoeg, een badkamer met toilet en douche, een zitbank, een groot bureau, een klein koelkastje, 2 opbergkasten en 2 aparte grote 1 persoons bedden (dit is een 2 persoons hut). En 1 raampje, met op dat moment nog een beetje uitzicht, maar dat zal spoedig voorbij zijn. Dan staan er volop containers voor.
Om 12.30 uur werd ik opgehaald om te komen eten, in de eetzaal zat alleen de kapitein te eten. Gezamenlijk een leuk gesprek gehad, waarbij hij ook wat huishoudelijke dingen vertelde, zoals etenstijden, het niet alleen mogen rondlopen op het dek, uitsluitend met begeleiding. De kapitein is tevens ‘dokter’ op het schip en hij vroeg of ik nog iets mankeerde. Rond 16 uur word ik opgehaald en krijg ik een rondleiding (is hij vergeten).
Op mijn vraag waarom het schip vertraagd is antwoorde hij dat er problemen zijn geweest met de haven van Hamburg, niet met het schip. Hij verwacht dat we vanavond rond 9 uur zullen vertrekken.
Het is iets later geworden, dan komen er 2 sleepboten en een loods. Je merkt nauwelijks dat het schip in beweging komt, de motor loopt dag en nacht door, ook als het schip stil ligt. We gaan de schelde over, een zeer bochtige rivier, dat valt met een dergelijk groot schip extra op. Maar hij vaart toch sommige schepen voorbij, heeft een snelheid van 13 knopen. De avond valt in en dan is het leuk om alle lichtjes aan weerszuiden te zien. De hele verdere avond tot 1 uur op de brug staan kijken. Op dat moment werd er van loods gewisseld en ben ik naar bed gegaan, met de oordopjes in.
Woensdag 24 mei 2017.
Het ontbijt is van 7-8 uur, dus om 7.30 uur zat ik in de eetzaal. Daar ontmoet ik de andere passagier, een Duitse man. Er zijn dus maar 2 passagiers aan boord. Hij heeft ook zijn vrouw verloren en wilde deze reis toch graag een keer meemaken. Hij had vroeger een zeilboot gehad waarmee hij ook op de zee kon zeilen, wat hij ook gedaan heeft. Tegenwoordig zeilt hij alleen nog op het IJsselmeer, ook leuk met alle vissersdorpjes. We hebben ons namen opgeschreven, want we kunnen allebei geen namen meer direct onthouden. Hij heet Jürgen en is 77 jaar. Ik had van de kapitein al gehoord dat hij alleen maar duits sprak, dus heb ik de taak van tolk gekregen.
De kapitein en de hoge officieren komen uit de Oekraïne, een paar onderofficieren uit Griekenland en de rest uit de Filipijnen. De kapitein spreekt erg slecht engels, met een enorm accent. De overige bemanning spreekt het beter.
Na het ontbijt een rondleiding gehad over de belangrijkste zaken van het schip, zoals wat te doen bij calamiteiten, zoals brand, aanvaring, kaping, man over boord, etc. eerst worden de verschillende noodsignalen besproken, daarna de handelingen om het schip te verlaten. Het eerste wat je moet doen is je “live jacket” aantrekken die in je kamer in de lade ligt. Dit is een soort overall pak wat je moet beschermen. Daarna ga je naar de reddingboot die je op hebt gekregen. Er zijn er 2 in totaal, aan weerszijden van het schip 1. De dienstdoende of overgebleven officier, de master, geeft orders en die moet je opvolgen. Bijvoorbeeld om in de reddingsboot te stappen. Iedere reddingsboot kan 30 mensen bevatten, is helemaal dicht rondom. Als er geen mensen meer zijn om de boot te lanceren, moet je dat zelf kunnen doen. Hiervoor instructie gehad en ook de bediening van de motor van de boot. Er is voor 3 dagen water en eten in de boot. Verder zijn er de nodige vuurpijlen, rookbommen, etc.
Daarna naar de panic room. Als het schip zou worden overvallen door piraten, wat bijvoorbeeld bij Columbia gebeurd, moet iedereen naar de panic room, een ruimte helemaal onderin de toren. Deze grote ruimte kan alle bemanning en passagiers opvangen en dan hermetisch afgesloten worden. Er zijn water en voedsel pakketten voor 3 dagen, slaapzakken, een telefoon en marifoon verbinding. De motor van het schip kan op die plaats worden gestopt door de brandstof af te sluiten. En dan maar afwachten of er hulp komt, of dat de piraten weer weg gaan. Het voordeel van dit grote schip is dat er erg hoge zijkanten aan zitten, dus niet zo makkelijk te enteren.
We varen door ”het kanaal” tussen Engeland en Frankrijk, eerst zie ik de witte krijtrotsen van Engeland nog, dan komt er wat mist en tenslotte is er geen land meer te zien (wel op de radar).
Er komt weer een loods aan boord als we een stukje land invaren tot Le Havre. Daar gaan weer veel containers van boord en daarna worden er weer nieuwe geladen. Ik heb er wat van gefilmd. De verwachting is dat we rond 12 uur vanavond weer gaan varen. Tot die tijd opgebleven, maar het laden en lossen was nog volop bezig. Dus met oordoppen in gaan slapen.
Vroeg opgestaan en om 5.40 uur weggereden. Om 6.45 uur bij Melanie, Jeroen, Laura en Jasper.
Iedereen gedag gezegd en met Jasper vertrokken naar Antwerpen. Onderweg een paar kleine files gehad en snel de immigration politie gevonden. Daar werd het paspoort ingelezen door de computer en een papier gemaakt dat ik passagier op de Cap San Sounio ben.
Daarna op zoek naar het schip, wat aan het andere einde van de haven lag. Dat was zeker zoeken. Dan pas zie je hoe groot de haven is, met allerlei randdorpjes. Na lang zoeken en vragen zijn we om 11uur bij het schip gekomen. Daar mochten we niet verder rijden, er kwam een busje om mij met de bagage op te halen en af te zetten bij de loopplank van de boot. Jasper moest bij de auto blijven en weer naar huis rijden. Het was fijn dat hij me weggebracht heeft.
Gelukkig hoefde ik niet zelf de bagage omhoog te slepen en in de hut te brengen. Wel mocht ik een handtekening zetten onder mijn naam op de passagierslijst en aan de kapitein voorgesteld. Na deze korte kennis making naar mijn hut. Die zag er goed uit, groot genoeg, een badkamer met toilet en douche, een zitbank, een groot bureau, een klein koelkastje, 2 opbergkasten en 2 aparte grote 1 persoons bedden (dit is een 2 persoons hut). En 1 raampje, met op dat moment nog een beetje uitzicht, maar dat zal spoedig voorbij zijn. Dan staan er volop containers voor.
Om 12.30 uur werd ik opgehaald om te komen eten, in de eetzaal zat alleen de kapitein te eten. Gezamenlijk een leuk gesprek gehad, waarbij hij ook wat huishoudelijke dingen vertelde, zoals etenstijden, het niet alleen mogen rondlopen op het dek, uitsluitend met begeleiding. De kapitein is tevens ‘dokter’ op het schip en hij vroeg of ik nog iets mankeerde. Rond 16 uur word ik opgehaald en krijg ik een rondleiding (is hij vergeten).
Op mijn vraag waarom het schip vertraagd is antwoorde hij dat er problemen zijn geweest met de haven van Hamburg, niet met het schip. Hij verwacht dat we vanavond rond 9 uur zullen vertrekken.
Het is iets later geworden, dan komen er 2 sleepboten en een loods. Je merkt nauwelijks dat het schip in beweging komt, de motor loopt dag en nacht door, ook als het schip stil ligt. We gaan de schelde over, een zeer bochtige rivier, dat valt met een dergelijk groot schip extra op. Maar hij vaart toch sommige schepen voorbij, heeft een snelheid van 13 knopen. De avond valt in en dan is het leuk om alle lichtjes aan weerszuiden te zien. De hele verdere avond tot 1 uur op de brug staan kijken. Op dat moment werd er van loods gewisseld en ben ik naar bed gegaan, met de oordopjes in.
Woensdag 24 mei 2017.
Het ontbijt is van 7-8 uur, dus om 7.30 uur zat ik in de eetzaal. Daar ontmoet ik de andere passagier, een Duitse man. Er zijn dus maar 2 passagiers aan boord. Hij heeft ook zijn vrouw verloren en wilde deze reis toch graag een keer meemaken. Hij had vroeger een zeilboot gehad waarmee hij ook op de zee kon zeilen, wat hij ook gedaan heeft. Tegenwoordig zeilt hij alleen nog op het IJsselmeer, ook leuk met alle vissersdorpjes. We hebben ons namen opgeschreven, want we kunnen allebei geen namen meer direct onthouden. Hij heet Jürgen en is 77 jaar. Ik had van de kapitein al gehoord dat hij alleen maar duits sprak, dus heb ik de taak van tolk gekregen.
De kapitein en de hoge officieren komen uit de Oekraïne, een paar onderofficieren uit Griekenland en de rest uit de Filipijnen. De kapitein spreekt erg slecht engels, met een enorm accent. De overige bemanning spreekt het beter.
Na het ontbijt een rondleiding gehad over de belangrijkste zaken van het schip, zoals wat te doen bij calamiteiten, zoals brand, aanvaring, kaping, man over boord, etc. eerst worden de verschillende noodsignalen besproken, daarna de handelingen om het schip te verlaten. Het eerste wat je moet doen is je “live jacket” aantrekken die in je kamer in de lade ligt. Dit is een soort overall pak wat je moet beschermen. Daarna ga je naar de reddingboot die je op hebt gekregen. Er zijn er 2 in totaal, aan weerszijden van het schip 1. De dienstdoende of overgebleven officier, de master, geeft orders en die moet je opvolgen. Bijvoorbeeld om in de reddingsboot te stappen. Iedere reddingsboot kan 30 mensen bevatten, is helemaal dicht rondom. Als er geen mensen meer zijn om de boot te lanceren, moet je dat zelf kunnen doen. Hiervoor instructie gehad en ook de bediening van de motor van de boot. Er is voor 3 dagen water en eten in de boot. Verder zijn er de nodige vuurpijlen, rookbommen, etc.
Daarna naar de panic room. Als het schip zou worden overvallen door piraten, wat bijvoorbeeld bij Columbia gebeurd, moet iedereen naar de panic room, een ruimte helemaal onderin de toren. Deze grote ruimte kan alle bemanning en passagiers opvangen en dan hermetisch afgesloten worden. Er zijn water en voedsel pakketten voor 3 dagen, slaapzakken, een telefoon en marifoon verbinding. De motor van het schip kan op die plaats worden gestopt door de brandstof af te sluiten. En dan maar afwachten of er hulp komt, of dat de piraten weer weg gaan. Het voordeel van dit grote schip is dat er erg hoge zijkanten aan zitten, dus niet zo makkelijk te enteren.
We varen door ”het kanaal” tussen Engeland en Frankrijk, eerst zie ik de witte krijtrotsen van Engeland nog, dan komt er wat mist en tenslotte is er geen land meer te zien (wel op de radar).
Er komt weer een loods aan boord als we een stukje land invaren tot Le Havre. Daar gaan weer veel containers van boord en daarna worden er weer nieuwe geladen. Ik heb er wat van gefilmd. De verwachting is dat we rond 12 uur vanavond weer gaan varen. Tot die tijd opgebleven, maar het laden en lossen was nog volop bezig. Dus met oordoppen in gaan slapen.
-
26 Mei 2017 - 15:53
Joyce:
Dit is fantastisch en ik bedoel jouw snelle bericht.
En dan je kennismaking met de kapitein, alle instructies, maar ja, die horen er ook bij.
Ik had eigenlijk meer passagiers verwacht,
maar is misschien ook wel prettig met 1 persoon en dan jij als tolk.....
zeker weten dat je je talen weer op deze manier ophaalt.
dag broertjelief, geniet en veel plezier
-
26 Mei 2017 - 16:47
Ingrid :
Dag Chris,
Wat fijn om je verslagen te lezen. Zo te lezen heb je het nu al naar je zin. Fijn om te lezen dat je geniet. Leuk dat je een baantje hebt. Tolk. Leuk hoor. We wachten met spanning op je volgende berichten.
Dag Chris. Geniet van je reis. Groet van ons.
-
26 Mei 2017 - 21:43
Ineke:
Zozo, nog maar net op pad en dan al tolken -
27 Mei 2017 - 00:36
Leonieke :
Wat maak je al veel mee!... het is ontzettend leuk om al je belevenissen te lezen. Net alsof we er ook een beetje bij zijn. Je kunt lekker aan je talen werken deze reis -
27 Mei 2017 - 00:41
Leonieke:
De rest van mijn reactie lijkt te zijn verdwenen?
Zoals we in de app kunnen zien zit je al een flink stuk op de oceaan. Ook leuk dat we op die manier kunnen zien waar je uithangt. Hopelijk heb je rustig en net zo mooi weer als wij.
Geniet van alles!
Ahoy -
27 Mei 2017 - 15:18
Jan Korzilius:
Leuk Chris zo'n uitvoerig verslag. Zo lijkt het of we een beetje in jouw "bootje meevaren". We zien uit naar het vervolg. Viel spass! -
27 Mei 2017 - 15:22
Peter:
Hoi Chris,
Nou dat was me het verslag wel, komt natuurlijk omdat jullie nog druk bezig zijn met laden. Je krijgt vanzelf rust als jullie een paar dagen op zee zijn en er voor de rest weinig activiteiten zijn. Kun jij genieten van het uitzicht en de kim afsporen naar vogels.
Begrijp dat je ook foto kunt inladen dat is natuurlijk ook mooi als je je verslag daarmee kunt aanvullen.
Heb Jane ook deelgenoot gemaakt dus die zal je ook wel schrijven.
Nou blijf je volgen succes en tot schrijfs
groet Peter
-
28 Mei 2017 - 16:30
Melanie:
Wat een leuk en uitgebreid verslag! Zo maken we de reis allemaal een beetje mee. Jammer dat personeel zo slecht Engels spreekt. En maar 1 passagier, benieuwd of dat zo blijft! Laatste berichtje van je gehad 2 dagen terug op de oceaan, toen je heel even WiFi had. Volgende verslag schijnt al klaar te staan, maar ja zonder internet komt ie nog niet. We hebben geduld en volgen je nu via de app op je grote overtocht. Spannend hoor! Liefs van ons allemaal hier uit Apeldoorn -
28 Mei 2017 - 18:49
Yvonne:
Chris.wat ontzettend leuk dat ik je belevenissen kan volgen.Geniet er van en wat fijn dat er toch nog
iemand goed engels spreekt.
groet uit Diever. -
02 Juni 2017 - 18:41
Kathalijne:
Geweldig verslag! Erg genoten van je avontuur so far
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
